W 1990 roku LaBrie dowiedział się o poszukiwaniach nowego wokalisty do zespołu Dream Theater. Postanowił więc podesłać swoje nagranie, co zaskutkowało szybkim przejściem do etapu przesłuchania na żywo w Nowym Jorku. Próba się powiodła i James, pokonując 200 innych chętnych, stał się pełnoprawnym wokalistą zespołu.

Od tego czasu miał znaczący wpływ na melodie wokalne umieszczane na każdym albumie, co nie pokrywało się dotychczas z jego wpływem na kwestie instrumentalne. Dopiero w 2011 roku, wraz z albumem A Dramatic Turn Of Events, udało się zachować trzy jego pomysły. Do tego momentu był autorem lub współautorem tekstów do co najmniej jednego utworu na ośmiu z dwunastu albumów, które zespół wydał z nim na czele. Nie znajdują się one jednak na płytach Images and Words, Black Clouds & Silver Linings, Dream Theater oraz The Astonishing.

Zapytany przez prog-sphere.com jaki jest jego ulubiony utwór do grania na żywo odpowiedział: “Scarred”. Uwielbiam to śpiewać. No i cóż… Jeszcze „Octavarium” i całą jego zwariowaną otoczkę.

John Petrucci bardziej znany jest jako gitarzysta, producent, twórca tekstów i założyciel dwukrotnie nominowanego do nagrody Grammy zespołu Dream Theater, ale również jako gitarzysta i założyciel projektu Liquid Tension Experiment. Jako solowy gitarzysta jest wieloletnim „weteranem” trasy Joego Satriani razem ze Stevem Vai, Ericiem Johnsonem, Paulem Gilbertem, Stevem Morsem i Stevem Lukatherem.

John Peter Petrucci, urodzony 12 lipca 1967 roku, dorastał w Kings Park w Nowym Jorku – małym przedmieściu na Long Island, gdzie rozpoczynał swoją przygodę z gitarą w wieku 12 lat. Pierwotnie inspirowały go takie postaci i zespoły jak Steve Morse, Al DiMeola, Steve Howe, Allan Holdsworth, Stevie Ray Vaughan, Randy Rhoads, Joe Satriani, Steve Vai, Alex Lifeson, Yngwie Malmsteen, Rush, Yes, Iron Maiden, The Dregs i Metallica. Po ukończeniu liceum rozpoczął naukę na prestiżowym Berklee College of Music w Bostonie raz ze swoim kolegą, basistą Johnem Myungiem. Tam też udało im się znaleźć perkusistę – Mike’a Portnoya. Wtedy też narodził się zalążek składu, który poźniej przeistoczył się w Dream Theater.

Jordan Rudess stał się klawiszowcem zespołu Dream Theater od momentu rozpoczęcia pracy nad Metropolis pt. 2: Scenes  From A Memory w 1999 roku. Po tym nagrał z zespołem jeszcze 8 albumów: Six Degrees of Inner Turbulence w 2002,  Train of Thought w 2003, Octavarium w 2005, Systematic Chaos w 2007, Black Clouds & Silver Linings w 2009, A Dramatic Turn of Events w 2011, Dream Theater w 2013 i The Astonishing w 2016 roku. Ponadto pojawił się też na albumach koncertowych: Live Scenes From New York, Live at Budokan, Score, Chaos in Motion, Live at Luna Park i Breaking the Fourth Wall.

Rudess mówi, że jego inspiracją byli Keith Emerson, Tony Banks, Rick Wakeman i Patrick Moraz, natomiast jego ulubionymi artystami i zespołami są Gentle Giant, Yes, Genesis, Pink Floyd, Emerson, Lake & Palmer, King Crimson, Jimi Hendrix, Autechre i Aphex Twin.

28 lipca 2011 roku, w głosowaniu prowadzonym przez MusicRadar, Rudess został wybrany najlepszym klawiszowcem wszechczasów.

Urodzony z połączenia koreańskiej pary w Chicago, Illinois, dorastał w Kings Park w Nowym Jorku. Od piątego roku życua grał na skrzypcach do momentu, kiedy nie dostał propozycji grania na gitarze elektrycznej w lokalnym zespole mając 15 lat. Po ukończeniu liceum on i jego kolega John Petucci rozpoczęli naukę w Berklee College of Music, gdzie poznali się z ich przyszłym perkusistą Mike’iem Portnoyem.

Mimo, że to Dream Theater jest głównym projektem muzycznym, w którym uczestniczy, John Myung jest związany z kilkoma innymi zespołami. Pierwszym z nich była progrockowa grupa Platypus, w której grał razem z Rodem Morgensteinem, Ty’em Taborem i byłym członkiem Dream Theater – Derekiem Sherinianem. Po rozwiązaniu tej grupy Myung, Tabor i Morgenstein nagrali cztery albumy jako Jelly Jam.

Uubione zespoły Myunga to The Beatles, Black Sabbath, The Who, Iron Maiden, Rush, Yes, Jethro Tull and Genesis. Mówi, że Geezer Butler, John Entwistle, Chris Squire, Steve Harris, Geddy Lee i Jaco Pastorius byli głównym źródłem inspiracji, która wpłynęła na jego styl gry.

Urodził  się w Newton w stanie Massachusetts. Pierwszy raz zetknął się z perkusją, kiedy miał 2,5 roku a jego inspiracją był Ringostarr z The Beatles. Ćwiczył od 2 do 4 godzin dziennie i w wieku 9 lat potrafił już naśladować występy Buddy’ego Richa. Jego innymi inspiracjami byli Bobby Colomby, Danny Seraphine, John Bonham, Neil Peart i Terry Bozzio.

Pod koniec 2010 roku Mangini, Marco Minnemann, Peter Wildoer, Virgil Donati, Aquiles Priester, Derek Roddy i Thomas Lang zostali przesłuchani pod kątem zastąpienia Mike’a Portnoya w Dream Theater. Wcześniej Mangini zagrał na trzech solowych płytach głównego wokalisty zespołu – Jamesa LaBrie.

Mike został ogłoszony nowym perkusistą Dream Theater 29 kwietnia 2011, roku kilka miesięcy po faktycznym rozpoczęciu współpracy. Od tego momentu pojawiał się na każdym albumie zespołu.