Octavarium

[Prog_Scibi]

Jest to według mnie płyta bardzo nierówna, 4 pierwsze utwory nie są specjalnie wybitne (zwłaszcza dla DT ), ale ostatnie 2 za to nadrabiają wszystko. Szczególne tytułowy utwór, moja ulubiona kompozycja muzyczna Dream Theater i ogólnie
A co wy sądzicie o tej płycie?

[Agnieszka]

Akurat cztery pierwsze utwory, może trzy, wyłączając Panic Attack, są jednmi z moich ulubionych z tej płyty. Choć co do określenia 'nierówna' bym się zgodziła, tylko nie wiem, czy w tym samym znaczniu, w którym Ty tego użyłeś. Mam na myśli nierówność brzmienia, dynamiki. Płyta jest rozbieżna pod względem utworów, nie utrzymuje jakiejś ciągłości, nie buduje napięcia ich kolejnością. Ale w pełni się zgadzam, że dwie ostatnie kompozycje budują ten album. Też należą do moich ulubionych, nie tylko z tego wydawnictwa, ale i ogółem.

W tym temacie chyba najwięcej będzie miał do powiedzenia Jerzy. To jego ulubiona płyta

[Prog_Scibi]

Ale Panic Attack jest 5
I co do ciągłości to bym się nie zgodził, o ile lyricznie album nie jest ciągły to instrumentalna zachowuje cechy koncepyjności
Ja uważam ją za nierówną płytę pod względem jakości, początek zły nie jest ale 2 część płyty jest zdecydowanie lepszy

[Agnieszka]

Lol, These Walls miałam na myśli... Pardon, to nie jest mój dobry dzień
Ja tam np. The Root of All Evil uważam za jeden z ulubionych otwieraczy The Answer Lies Within posiada w mojej opinii najpiękniejszy tekst. Każdy wers może służyć za motto życiowe. Wiem, co fani Dream Theater mówią o I Walk Beside You, ale ja tam lubie ten utworek. Był jednym z pierwszych, które poznałam i stanowi u mnie chyba rekord odsłuchów ze wszystkich kompozycji tego zespołu.
Dlatego dla mnie tę płytę tworzy jej początek i koniec.

[Dillu]

Pomyślałem o muzyce z tego albumu i przeszył mnie jakiś nieprzyjemny dreszcz...

Ale ogólnie to Scibi wiesz.

[olkab]

Agnieszka, nie lubisz These Walls?! Oficjalnie się na Ciebie obrażam...
A tak poważnie - jeśli chodzi o Octavarium to zdecydowanie moim ulubionym utworem jest właśnie These Walls. Na pewno ten utwór ma dla mnie ogromną wartość sentymentalną i przywołuje same dobre wspomnienia, ale też uważam, że jest po prostu dobry. Jak wchodzi refren to za każdym razem mam dreszcze. Co do innych numerów - The Root of All Evil uwielbiam, za to The Answer Lies Within za mocno przymula jak dla mnie. Never Enough mnie jakoś specjalnie nie pociąga, za to resztę utworów bardzo lubię. Jeśli chodzi o ciągłość kompozycji to zgodzę się z prog_scibi, muzycznie się to trzyma kupy. Z resztą z tego co pamiętam, to zamysł tego albumu był taki, żeby pokazać inspiracje różnymi zespołami i słychać to wyraźnie. W kwestii utworu tytułowego - jest to kompozycja genialna, ale żebym jakoś czętsto do niej wracała, czy uważała za jeden z lepszych numerów DT, to nie

[Agnieszka]

Nie powiedziałam, że nie lubię. Po prostu nie należy do mojego top tej płyty.

[olkab]

To trochę mniej się obrażam. Ale tylko ciut I chodzi mi teraz po głowie to cholerne, zamulaste The Answer Lies Within, jakby mało fajnych numerów było do męczenia mózgu nocą...

[Agnieszka]

Wszystkie Dream Theaterowe ballady przyjmuje jak wino. Także i w tym przypadku nie może być inaczej. Tym bardziej, że mam też do niej bardzo duży sentyment.
Zresztą. Cała moja miłość do tego zespołu opiera się pratycznie w całości na sentymencie, więc nie jest to nic odkrywczego i nadzwyczajnego. Ale jednak pewne utwory pamięta się bardziej. I to jest jeden z nich.

[norb_95]

Jeśli chodzi o ten album to 'Octavarium' usłyszałem jako pierwsze i do dziś jest to utwór w mojej top czołówce. Wciąż bardzo świeży brzmieniowo i wyróżniający się od reszty twórczości w sumie w każdy możliwy sposób. 'Sacrificed Sons' chwyciło mnie za serce swoim wydźwiękiem, szczególnie koncertówka z orkiestrą Z kolei 'Panic Attack' jest doskonałym przykładem prog-metalowego kawałka w stylu DT Zajebisty rytm i beat na zwrotkach, naprzemienny blok solówkowy, zakończony figuracyjnymi równoległymi pochodami Johna i Jordana. Pewnie jak u większości, dla mnie najbardziej lamerskim kawałkiem jest 'I Walk Beside You' Kiedyś usłyszałem go w radiu na Trójce i byłem rozczarowany, że nie puścili czegoś ambitniejszego Btw, na Trójce również miałem przyjemność usłyszeć 'Moment Of Betrayal', krótko po wydaniu The Astonishing.

[Prog_Scibi]

Octavarium (utwór) przede wszystkim łączy wiele różnych styli muzycznych. Klimat wstępu jest niesamowity, lubię bardzo też solo Rudessa na klawiszach no i epicką solówke Petrucciego w Razor's Edge

[Dudrix]

The Answer Lies Within to chyba jeden z najbardziej znienawidzonych przeze mnie kawałków DT Ale cała reszta jak dla mnie wymiata. These Walls, Sacrificed, Octa -

[Dżon Pietruszka]

A ja za to nie mogę pojąć fenomenu Sacrificed Sons; rusza mnie co prawda, jak zresztą każdy wałek DT, ale do 'och' czy 'ach' to mi daleko
Niemniej bardzo lubię tę płytę... Zajadę se rankingiem:
8. Never Enough
7. Sacrificed Sons
6. The Answer Lies Within
5. Panic Attack
4. These Walls
3. I Walk Beside You
2. The Root Of All Evil
1. Octavarium
I już hejty leco... XD

[olkab]

Aj tam hejty od razu całkiem zrozumiały taki ranking jest, przynajmniej dla mnie

[Prog_Scibi]

Że niby I Walk Beside You > Sacrificied Sons?

[Dżon Pietruszka]

A no niby tak

[Agnieszka]

Zaczyna sie

[olkab]

ja bym to zapisała raczej tak: I Walk Beside You <= Sacrificied Sons
a dobra, niech będzie i mój ranking:
8. The Answer Lies Within
7. Never Enough
6. Octavarium
5. Panic Attack
4. I Walk Beside You
3. Sacrificed Sons
2. The Root Of All Evil
1. These Walls

[JERZY]

Niebywałe, niewiarygodne, zadziwiające, tyle postów o mojej płycie nr 1 DT. Zawsze nią będzie, gdyż była pierwszą płytą grupy, z którą się zetknąłem. Zawsze nią będzie, gdyż zakochałem się w "Octavarium"/suicie/ i jest to miłość dożywotnia. Suita ta kapitalnie wypadła na "Score", często ją słucham i oglądam.
Może jeszcze kiedyś napiszę więcej o tej swojej "miłości".

[olkab]

hahaha, rzadko wchodzę na last.fm i teraz się kapnęłam, że okładka octa się rusza zajebiste!
Octavarium na last.fm